وکیل حضانت مشهد

طبق ماده ۱۱۶۸ حصانت قبل از طلاق بر عهده والدین است یعنی فرزند را نمی توان از پدر یا مادر که حضانت با آنها است گرفت مگر اینکه موارد قانونی وجود داشته باشد. اگر هر کدام از زوجین وظایف خود را به درستی انجام ندهند و باعث به خطر افتادن طفل شوند محکمه می تواند تصمیم مقتضی را برای حضانت اتخاذ کند.

طبق ماده ۱۱۷۳ قانون مدنی و قانون حضانت فرزند در صورتی که زوجین ویژگی های زیر را داشته باشند شایسته حضانت فرزند نیستند.

۱- اعتیاد زیان آور به الکل و مواد مخدر و قمار

۲- ابتلا به بیماری های روانی با تشخیص پزشکی قانونی

۳- سوء استفاده از طفل

۴- تکرار ضرب و جرح خارج از حد متعارف

۵- فساد اخلاقی و فحشا

در صورتی که طلاق زوجین با توجه به شرایط ذکر شده اجرا گردد حتی اگر پدر یا مادر فاسد هم باشند باز هم حق ملاقات فرزند خود را دارند.

زوجین میتواند به صورت توافقی زمان و مکان ملاقات را تعیین کنند. در صورت وجود اختلاف تعیین زمان و مکان و جزئیات آن توسط دادگاه بنا به شرایط و وضعیت طرفین تعیین می شود.

بر اساس ماده ۱۱۶۹ حضانت فرزند بعد از طلاق تا سن ۷ سالگی در صورتیکه منع قانونی وجود نداشته باشد با مادر است و بعد از آن نیز در صورت وجود اختلاف با رعایت مصلحت کودک به تشخیص دادگاه می باشد.

حضانت یعنی سرپرستی و نگهداری از طفل تا وقتی که طفل از سن حضانت خارج شود .نگهداری از طفل از وظایف زوجین است.

در صورت فوت یکی از زوجین طبق ماده ۱۱۷۱ قانون مدنی حضانت طفل با آن که زنده است خواهد بود.

در صورت فوت پدر و مادر کودک حضانت کودک در درجه اول با جد پدری است یعنی پدر پدر کودک.

در صورتی که جد پدری فوت کرده باشد وصی این وظیفه را بر عهده می گیرد.

اگر وصی تعیین نشده باشد حضانت با قیمی است که دادگاه صلاحیت آن را تشخیص دهد و برای تعیین قیم خویشاوندان بر دیگران برتری دارند.

حضانت فرزندان دختر و پسر به این صورت است که دختر تا ۹ سال قمری و پسر تا سن ۱۵ سال قمری باید تحت سرپرستی والدین خود باشد اگر قبل از به بلوغ رسیدن آنها والدین اقدام طلاق کنند مادر حضانت فرزند را تا هفت سالگی بر عهده دارد و هم می تواند درخواست نفقه کند در این صورت پدر وظیفه دارد ماهانه نفقه فرزند خود را پرداخت کند .اما بعد از هفت سالگی و قبل از سن بلوغ حضانت فرزند با پدر است. اگر جدایی فرزند از مادر موجب بروز مشکل روحی و عاطفی فرزند شود دادگاه مناسب ترین شرایط را برای زندگی فرزند در نظر می‌گیرد و به خاطر مصلحت فرزند نگهداری او را به مادر می سپارد.

فرزندان بعد از رسیدن به سن بلوغ می توانند از حضانت پدر و مادر خود خارج شوند و خود تصمیم بگیرند که با پدر زندگی کنند یا با مادر.